بی شک جز در نهج البلاغه کلام شگفت آور امیرمومنان علی ، نمی توان وصف راستین و چهره بی آلایش رسول حق، پیامبر ختمی مرتبت محمد مصطفی را یافت. در کلام امیرالمومنان هیچ وصفی بدون تفکر و هیچ ستایشی بی اساس نمی توان یافت. در سخن ایشان هر چه هست راستی بر خواسته از آگاهی و دانش است و کجا می توان دو جان را چون پیامبر و علی به یکدیگر نزدیک یافت، نزدیک نه ! آشنا و هم خانه و هم اصل و یک ریشه یافت. چه جان علی جدای از جان پیامبر نیست. علی در دامان پیامبر رشد کرده و بالیده و پیامبر بر سینه علی و در آغوش آن یارترین یار جان به جان آفرین تسلیم کرده است.

زمان امام عسکری را «دوران محنت» می گویند، در آن دوره به جهت «تفتیش عقائد» شیعیان، سخت‌ترین زمان برای شیعه بوده و به دوره محنت معروف شده است.

از چندین نفر شنیدم که ابن ملجم شب را در خانه اشعث بن قیس خوابیده بود و او بود که وقت سحر به وی گفت:‌ صبح شد [یعنی زود برخیز]!. در آن صبحگاهان موذن مسجد بنی کنده حجر بن عدی بود و همو بود که در بالای مناره گفت: اعور علی را کشت. (ابن ملجم یک چشم داشت).